Zaczynając pisać ten artykuł wracam pamięcią do mojego egzaminu dyplomowego, kiedy to jeden z członków komisji zadał mi pewne pytanie. Brzmiało ono mniej więcej tak: „Czy uważa Pani, że logopedia jest dziedziną interdyscyplinarną?”. Bez większego zastanawiania się, z dużą dozą pewności odparłam: „Oczywiście” i zaczęłam wymieniać argumenty, mające uzasadnić moją tezę. Jednak po chwili zostało mi zadane kolejne pytanie: „Czy sądzi Pani, że logopedia mogłaby być odrębną dziedziną nauki, nie czerpać z innych specjalności?” Przyznam szczerze, że to pytanie pisząc przysłowiowo „zbiło mnie z tropu”. Egzaminujący próbował udowodnić, że logopedia powinna być samodzielną dyscypliną, odrębną od innych nauk, samowystarczalną.
Wtedy, podczas tego egzaminu, przytaknęłam osobie, która żywiołowo próbowała przekonać mnie, że logopeda nie powinien „brać” wiedzy z odrębnych dziedzin. Natomiast dziś, mając już więcej doświadczenia, mocno broniłabym swojej tezy, że logopedia jest i powinna zostać interdyscyplinarna. Dlaczego? Dlatego, że każdy objaw ma swoją przyczynę. Logopeda owszem pracuje z wadami wymowy, kształtuje prawidłową artykulację, rozwija system komunikacyjny, ale każdy pacjent zgłaszający się na konsultację logopedyczną ma własną historię.
Przeanalizujmy taki przykład:
Do gabinetu logopedy zgłasza się mama z córką, która sepleni. Język wchodzi między zęby, głoski szumiące zamienia na syczące. Logopeda uznaje, że jest to pacjent kwalifikujący się do terapii. Przeprowadza z mamą wywiad, bada dziewczynkę i planuje terapię. I teraz. Gdyby logopeda rozpoczął od korekcji nieprawidłowych głosek efekt najprawdopodobniej byłby niewielki, o ile w ogóle terapia przyniosłaby skutek. Dlaczego? Dlatego, że pracując tylko nad wywołaniem i utrwalaniem zaburzonej mowy, nie patrząc na przyczynę takiego stanu rzeczy, najczęściej pracujemy na kompensacjach, co w efekcie daje skutek odwrotny od zamierzonego. Dziecko owszem może zacząć prawidłowo realizować głoski, ale przyczyna wciąż nie będzie zlikwidowana.
Musimy spojrzeć na naszego pacjenta holistycznie, całościowo, oceniając każdy, nawet mało znaczący fakt. Szukamy, dociekamy przyczyny. Dlaczego jest tak, a nie inaczej, gdzie tkwi problem, co wywołuje taki stan rzeczy. Kiedy dogłębnie poznamy i przebadamy pacjenta, rozpoznamy przyczynę jego problemów, kolejnym krokiem będzie rozpisanie szczegółowej procedury terapii, z uwzględnieniem konsultacji i pomocy innych specjalistów.
-
STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH20.00 zł -
KARTA BADANIA PRZESIEWOWEGO1.00 zł -
ARKUSZ ZGODA NA BADANIE PRZESIEWOWE1.00 zł
Z kim współpracuje logopeda?
Laryngolog – specjalista laryngolog ma wiedzę, umiejętności i możliwości do kompleksowej oceny budowy i funkcji narządu słuchu. Specjalista tej dziedziny zbada jamę ustną i nosową. Sprawdzi chociażby, czy pacjent nie ma powiększonych migdałków, polipów, czy innych zmian, które mogłyby w znaczący sposób wpływać na jakość mowy. Do laryngologa wysyłamy również w celu oceny wędzidełek. Laryngolog jest kompetentny do tego, aby przeprowadzić zabieg przecięcia wędzidełka, które często wpływa na problemy z mową u dzieci.
Fizjoterapeuta – specjalista fizjoterapii oceni rozwój ruchowy dziecka, sprawdzi czy pod względem sprawności fizycznej rozwija się ono prawidłowo. Specjalista tej dziedziny może także skontrolować napięcie mięśniowe.
Terapeuta integracji sensorycznej – osoba posiadająca kwalifikacje terapeuty SI może zbadać w jaki sposób dziecko odbiera bodźce ze środowiska zewnętrznego. Jak na nie reaguje i jak je przetwarza. Może odpowiedzieć na pytanie w jaki sposób pracować z dzieckiem, jakie wybierać metody, aby rezultaty odziaływań terapeutycznych były skuteczne. Ten specjalista również pomoże ocenić napięcie mięśniowe, zada ćwiczenia, które pozwolą dziecku odpowiednio reagować na bodźce zewnętrzne.
Stomatolog – oceni stan i budowę jamy ustnej. Przeanalizuje, czy funkcje poszczególnych jej elementów są prawidłowe.
Ortodonta – lekarz ortodonta zbada nie tylko stan uzębienia, ale przede wszystkim budowę zgryzu. Jeżeli zajdzie taka konieczność dobierze i założy aparat ortodontyczny, w celu wyrównania i korekty nieprawidłowości. Ortodonta oceni również budowę i funkcjonowanie stawu skroniowo-żuchwowego.
Osteopata – specjalista osteopata może pomóc w rozluźnieniu mięśni szyi, krtani, gardła, języka. Pracując manualnie z pacjentem, będzie wpływał na obniżenie napięcia w obszarze szyi i jamy ustnej. Takie oddziaływania przyniosą pozytywne rezultaty w odniesieniu do terapii logopedycznej.
Foniatra – lekarz foniatra posiada kwalifikacje do tego, aby dokładnie zdiagnozować budowę i funkcjonowanie aparatu nadawczego mowy. Lekarz rozpoczynając od strun głosowych, a kończąc na budowie i sprawności języka oceni, czy nie ma przeszkód w nadawaniu mowy. Dzięki posiadanemu warsztatowi jest w stanie przedstawić przyczyny zaburzeń głosu, a także zaproponować możliwe rozwiązania zaistniałych problemów.
Chirurg szczękowo-twarzowy – specjalista tej dziedziny jest także kompetentny do oceny budowy i funkcji jamy ustnej, a jeśli zajdzie taka konieczność wykona zbieg przecięcia wędzidełka.
Doradca laktacyjny – konsultacja u doradcy laktacyjnego będzie konieczna, w przypadku najmłodszych pacjentów. Kiedy do logopedy zgłasza się mama z problemami natury laktacyjnej, taki specjalista sprawdzi, czy nie występują przeszkody natury anatomicznej zarówno u mamy, jak i u dzidziusia. Wskaże prawidłową technikę karmienia i pozycjonowania dziecka.
Okulista – okulista zbada wzrok dziecka. Pomoże ocenić, czy pojawiające się u pacjenta kłopoty natury edukacyjnej wynikają z problemów ze wzrokiem.
Psycholog – specjalista psycholog posiada odpowiednie narzędzia do tego, by określić, na jakim poziomie funkcjonowania społecznego i emocjonalnego znajduje się pacjent. Psycholog oceni, czy u dziecka nie występuje ogólne opóźnienie rozwojowe, które mogłoby rzutować również na rozwój mowy. Specjalista tej dziedziny pomoże pacjentowi w wyrównaniu ewentualnych braków. Wsparcie psychologa jest nieocenione również podczas terapii niepłynności mowy.
Neurolog – lekarz neurolog wspomoże logopedę w ocenie, czy wady wymowy nie są efektem jakiś chorób neurologicznych.
Audiolog – pomoc audiologa będzie przydatna w momencie, kiedy logopeda chciałby dowiedzieć się, czy słuch dziecka jest na odpowiednim poziomie. Czy narządy biorące udział w odbieraniu bodźców słuchowych funkcjonują prawidłowo.
Oczywiście lista specjalistów, z którymi współpracują logopedzi może być znacznie dłuższa. Wszystko zależy od tego, z jakimi problemami boryka się pacjent, zgłaszający się do gabinetu logopedycznego. Jestem ciekawa, jakie jest Wasze doświadczenie we współpracy specjalistycznej. Na końcu artykułu znajdziecie również pliki do pobrania – 2 wklejki do terminarza z kontaktami do specjalistów.
Pedagog społeczno-opiekuńczy, pedagog specjalny-specjalista wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, terapeuta ręki oraz dyplomowany logopeda. Twórca kreatywnych pomocy logopedycznych w sklepie Mówikowo. Dowiedz się o mnie więcej!
Sprawdź nasze pozostałe wpisy
- Biblioteczka młodego logopedy
- Głoska S, czy naprawdę jest taka straszna?
- Podręczny słowniczek wyrazowy dla głoski S. Lista wyrazowa.
